اعداد اول دو قلو:بسیاری از عددهای اول به صورت جفتهایی به شکل p و p+2 هستند، مانند 3و5 ، 11و13 ، 29و31 .این نوع اعداد را اعداد اول دوقلو می نامند. گمان میرود تعداد این گونه جفتها نامتناهی باشد ولی تا کنون هیچ گام قطعی در راه اثبات این موضوع برداشته نشده است. برون در 1919 اثبات کرد که بینهایت عدد p موجود
اعداد اول دو قلو:بسیاری از عددهای اول به صورت جفتهایی به شکل p و p+2 هستند، مانند 3و5 ، 11و13 ، 29و31 .این نوع اعداد را اعداد اول دوقلو می نامند. گمان میرود تعداد این گونه جفتها نامتناهی باشد ولی تا کنون هیچ گام قطعی در راه اثبات این موضوع برداشته نشده است. برون در 1919 اثبات کرد که بینهایت عدد p موجود است به طوری که هم p و هم p+2 حاصلضرب حداکثر 9 عدد اولند. این اثبات توسط سایر ریاضیدانان پیشرفت کرد به طوری که در 1924 ، رادماخر عدد برون را از 9 به 7 کاهش داد. در 1930 بوخشتاب این تعداد را به 6 و در 1938 به 5 رساند. ونگ با مفروض دانستن صورت تعمیم یافتهی فرضیه ریمان در 1962 نشان داد که بینهایت عدد اول p موجود است به قسمی که p+2 حاصلضرب حداکثر 3 عدد اول است. با این حال بوخشتاب در 1965 و بدون در نظر گرفتن صحت فرضیه ریمان توانست اثبات کند که به ازای عدد c ثابتی ، بینهایت عدد اول p موجود است به قسمی که p+2 حاصلضرب حداکثر c عدد اول است.چن در مقالهای که در 1973 منتشر گردید اثبات کرد که عدد c=2 برای اثبات بوخشتاب کفایت میکند